19 Mayıs kutlamalarına katılacağımdan dolayı bu haftanın yayınını erkene aldım. Gencim herhalde daha :))

Çizer olmayı çok isterdim. Hayal ettiklerimi kağıda dökmek harika olurdu. İyi bir müzisyen olmayı çok isterdim. İçimdeki müziği notalara dökmek harika olurdu.

Boyumun biraz daha uzun olmasını çok isterdim. Eh, şöyle eşimin omuzuna gelebilmek harika olurdu.

Birkaç dil daha bilmeyi çok isterdim. Kafam karıştıkça başka dile geçer, biraz da orayı karıştırırdım:)

Fiziği çok iyi bilmek isterdim. Düşünsenize bilgi sonsuz. Allaaaah, kendimi kaybederdim oralarda 🙂

Yüzerken nefesimi uzun süre tutabilmek isterdim. Bir uçtan bir uca tek nefeste yüzebilmek harika olurdu.

Şu teknoloji meneminden biraz daha anlamak isterdim. Bilgi işlemciler geldiğinde ne yaptıklarını anlamam harika olurdu. Onlar da sinir olurdu. Kıh kıh.

IK cıların kafalarında neler döndüğünü bilmek zirve olurdu. O gülücüğün nasıl hiç düşmeden yüzlerinde kalabildiğini bilmek harika olurdu.

Yüksek öz güven sahibi olmak isterdim. Topuklu pabuçlarımı giyip hiç sendelemeden yürüyebilmek ve akşamına da belimin tutmaması harika olurdu.

Upuzun bembeyaz saçlarım olmasını isterdim. Rapunzel gibi kocama olta atardım. Hu huuu…

Evimin kendiliğinden temizlenmesi nefis bir şey olurdu. Bana da keyif çatmak kalırdı. Hele yemekler kendiliğinden pişse fır fır döner, takla atardım.

Beş çocuğum olsun ama kendiliğinden doğmuş ve büyümüş olsunlar isterdim. Ben sadece seveyim babası baksın 🙂 Harika ötesi bir şey olurdu.

Günde 3-4 saat çalışmak, 2 ay yıllık izin kullanmak ama tam maaş almak isterdim. Kim istemez ki?

Uzun yola çıktığımızda tuvaletim gelmesin isterdim. Yollarda tuvalet yok. “Sivilaztsiya” dan  çok uzak kalmışız. Yazık bize 🙂

Oturmanın spordan sayılmasını çok isterdim. Oturdukça yağlarımız erise mesela fena mı olurdu?

Ama en çok konuşmadan anlaşabilmeyi çok isterdim. Ağzımız yoruluyor böyle yazık! Belki ortalık daha sakin olurdu. İleride olur ama oraya da ben yetişemem. Gerçi annem şimdi bile konuşmadan anlatabiliyor derdini. Bir bakışla mesela meselenin ciddi olduğunu ve susmanın hayrına olduğunu anlayabiliyorsun. Babamla öyle anlaşıyorlar :)) Bakışarak. Ne gerek var konuşmaya :))

Bütün bunlar çocukluk hayallerimin arasında hiç, ama hiç yoktu. İnsan hakikaten değişiyormuş……